کارویژه مسجد در تنسیقات انسانی؛ از نظم اجتماعی تا نظم حقوقی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه یاسوج

2 استادیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه یاسوج.

چکیده

نهادهای اجتماعی و مشارکتی تحت عناوینی همچون تشکل‌های مردم‌نهاد، سهم مهمی در تربیت مدنی و جامعه‌پذیری افراد در کنش‌‌ها و واکنش‌‌ها برای تعاملات و ارتباطات و نظم‌‌دهی در ساحت زندگی اجتماعی بشر دارند که می‌‌توانند تأمین‌کننده و تضمین‌کننده نظم اجتماعی و به‌تبع آن نظم حقوقی باشند. مسجد یکی از مدل‌‌های با قدمت تاریخی از تشکل‌‌های اجتماعی مردم‌نهاد است که می‌‌توان در آن وجوه گوناگون از آموزش و تربیت شهروند را در ساحت‌‌های همگرایی، هم‌‌افزایی و همبستگی برای تحقق جامعه مطلوب و شایسته موردمطالعه قرار داد. با رویکرد اسنادی و کتابخانه‌ای و بررسی مطالعات صورت‌گرفته، دریافت می‌‌شود که تربیت اخلاقی در نهاد مسجد، انسانِ ملتزم به هنجارهای اجتماعی و حقوقی پرورش می‌‌دهد که به پیشبرد مدنیت و جامعه‌پذیری اجتماعی و حقوقی منجر خواهد شد و اصولاً می‌‌توان گفت که انسان تربیت‌یافتة مسجد و هیئت، التزام عملی بیشتری به رعایت قواعد و مقررات اجتماعی و حقوقی دارد و جامعه مبتنی بر آموزش‌‌های مسجد دار، با رویکرد کنترل درونی (در غیاب کنترل بیرونی) انسان‌های پایبندتری به نظم اجتماعی و نظم حقوقی تربیت خواهد کرد و با هزینه کمتر، برآمد آن جامعه‌ای بهینه و شایسته‌‌تر است.

تازه های تحقیق

نتیجه‌گیری

انتظام اجتماعی و حقوقی و رعایت هنجارهای آنها لازمه زیست بهینة همگرایانة انسانی است و تحقق این دو، نیازمند انسانی ملتزم به هنجارهای برآمده و تثبیت شده در قاموس نظم اجتماعی پذیرفته شده و نظم حقوقی شناسایی شده در بستر نظام تقنینی جامعه است. در میانه این ارتباطات و پیوندها، ساخت انسان در ساحت اخلاقی و قائل به نظم اخلاقیِ برآمده از دین، جامعه را به باورمندی و جامعه‌پذیری قواعد اجتماعی و حقوقی رهنمون خواهد کرد. این امر متضمن تربیت مبتنی بر باور به نظارت و کنترل درونی برای احترام و التزام به هنجارهای شناخته شده جامعه است که در ساحت نهادها و مؤسسات اجتماعی همچون مسجد میسور است و چنین نهادهایی، با رویکرد دینی کارکردهای گوناگونی برای تحقق آن دارند. کارویژه اخلاقی دین در فردیات و اجتماعیاتِ زندگی بشر تجلی می‌‌باید و نظم اخلاقی برآمده از آن، بسامدهای مثبتی بر نظم اجتماعی و حقوقیِ اخلاق‌مدارانه می‌‌گذارد که غایت بعثت انبیا نیز اتمام مکارم اخلاقی در همه ابعاد و وجوه انسانی و اجتماعی است و سنگر مسجد یکی از مهم‌ترین خاستگاه‌‌های ترویج و تربیت اخلاقی (در ساحت‌‌های چندگانه) انسان مسلمان است که هر گونه تعلیم اخلافی (فردی و اجتماعی) را که داشته باشد، مستقیم و یا غیرمستقیم بر انتظام امور اجتماعی و حقوقیِ فردگرایانه و جمع‌گرایانه تأثیر خواهد گذاشت.

لذا کارویژه‌‌های چهارگانه زیستِ اجتماعی - حقوقی انسان در مسجد (آموزشی، اجتماعی، سیاسی و قضائی)، می‌‌تواند در هدایت و به تنظیمی روابط انسانی - اجتماعی، نقشی برجسته و واجد توجه داشته و موجبات هم‌‌گرایی و هم‌افزایی اجتماعی را متجلی سازد؛ در این مکتب، جامعه‌پذیری و هم‌‌گرایی بسیاری برای وجوه گوناگون زندگی انسان قابل احصاء است و از این منظر می‌‌توان گفت که از آغاز ظهور اسلام تاکنون، در ساحت اجتماعی جامعه، مسجد به‌عنوان باشگاه و مجموعه گسترده و چندبعدی با رویکردهای آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و... بوده که محلی برای فعالیت‌‌های متفاوت محسوب شده و حتی پیامبر اسلام a) این رویکرد و کارکرد را برای مسجد شایسته می‌‌دانست. از این منظر می‌‌توان گفت که مسجد به‌مثابه یک نهاد و مؤسسه یا سازمان اجتماعی است که دارای نوعی از ساختار اجتماعی هست که تعیین‌کننده اقدامات و تصورات و باورهای جامعه است که قادر بر آن است تا واپسین نوع از زیست اجتماعی بشر (زیست حقوقی) را به‌سوی هنجارسازی حقوقی با ضمانت اجراهایی از همین جنس بکشاند و در این مسیر نیز آدمی را به‌سوی اخلاق‌مداری و جامعه‌پذیری حقوقی هدایتگر باشد تا طرحی از نظم اجتماعی و حقوقی شایسته را برای جوامع انسانی رقم بزند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Role of Mosques in Human Coordinations: From Social Order to Legal Order

نویسندگان [English]

  • Seyedebadelah Jahanbin 1
  • SayedSajjad GHolami 2
1 Assistant Professor, Faculty of Humanities, Yasouj University, Yasouj, Iran
2 Assistant Professor, Faculty of Humanities, Yasouj University, Yasouj, Iran
چکیده [English]

Social and participatory institutions under titles such as non-governmental organizations play an important role in civic education and socialization of individuals in actions and reactions for interactions and communications, and ordering in the realm of human social life, which can be the providers and guarantors of social order and consequently legal order. The mosque is one of the historically established models of non-governmental social organizations, in which various aspects of citizen education can be studied in the realms of convergence, synergy, and solidarity for the realization of a desirable and worthy society. Recruiting a documentary approach and a review of the studies conducted, this article found that moral education in the institution of the mosque cultivates individuals committed to social and legal norms, which will lead to the advancement of civility and social and legal socialization. Essentially, it can be said that the mosque-educated and congregation-trained individual has a greater practical commitment to observing social and legal rules and regulations, and a society based on mosque teachings, with an approach of internal control (in the absence of external control), will train individuals more committed to social order and legal order, and with less cost, the outcome of that society will be more optimal and worthy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • : Mosque
  • Function
  • Norm
  • Social Order
  • Legal Order

نویسندگان مقاله را تقدیم می‌‌دارند به روح والای شهید راه مسجد، «علی قلی زاده» که به منظور اخذ کمک مالی جهت تکمیل پروژه مسجد روستای محل سکونت خود (بابامرادی سفلی در استان ایلام) عازم تهران شده بود و در محل مجلس شورای اسلامی در خردادماه ۱۳۹۶ بدست گروهک داعش به درجه رفیع شهادت نایل آمد

  1. اسکیدمور، ویلیام. (1372). تفکر نظری در جامعه‌شناسی. ترجمه جمع مترجمان. تهران: نشر سفیر.
  2. بیرو، آلن. (1375). فرهنگ علوم اجتماعی. ترجمه باقر ساروخانی. تهران: انتشارات کیهان.
  3. الترمذی السلمی، محمد بن عیسی. (1412ق). سنن الترمذی. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  4. جوان آراسته، حسین. (1386). کارکرد مسجد در حکومت نبوی. فصلنامه حکومت اسلامی، (43)، 152-138.
  5. چلبی، مسعود. (1382). جامعه‌شناسی نظم؛ تشریح و تحلیل نظری نظم اجتماعی. چاپ دوم. تهران: نشر نی.
  6. حسن‌زاده، رمضان. (1382). نقش و کارکردهای نهادهای آموزشی در انتقال ارزش‌های اجتماعی - فرهنگی. فصلنامه نوآوری‌های آموزشی، 2 (4)، 64-49.
  7. حیدری، محمدحسین. (1378). تعیین رابطه اخلاق و تربیت. مطالعات فقه تربیتی (ویژه­نامه تربیت اخلاقی)، (1)، 118-97.
  8. درودی، مسعود. (1394). کارکرد سیاسی هیئت های مذهبی در ایران (با تأکید بر دوران جمهوری اسلامی ایران). فصلنامه ژرفاپژوه، 2 (2و3)، 93-67.
  9. دورکیم، امیل. (1400). صور بنیانی حیات دینی. ترجمه باقر پرهام. تهران: نشر مرکز.
  10. رمضانیان، علی اکبر. (1385). اندیشه سیاسی نولیبرالیسم و فردریش فون­هایک. روزنامه شرق، شماره 847، مورخ 9/6/1385.
  11. شریعتمداری، احمد و پوریا هاشمی موحد. (1395). مبانی انسان شناختی لیبرالیسم هایکی: انسان فردی و انسان اجتماعی. دو فصلنامه ره آورد سیاسی، (48)، 58-29.
  12. صفاری، علی. (1389). تحولات پیشگیری از جرم و اهمیت آن. تحقیقات حقوقی، (52)، 113-89.
  13. فصیحی، امان الله. (1389). دین و کارکرد سیاسی آن در جوامع سنتی و نوین. ماهنامه معرفت، (4)، 49-30.
  14. فصیحی، امان‌الله، نصرالله نظری، محمدعلی نظری و محمدعلی جوادی. (1393). نظم و انضباط اجتماعی در اسلام و شاخص‌های آن. تهران: مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری.
  15. قلی‌زاده، امرالله. (1400). کارکرد اخلاقی دین با تکیه بر دیدگاه ریچارد داوکینز و آلیستر مک‌گراث. فصلنامه اخلاق پژوهشی، 4 (3)، 94-73.
  16. قنبری نیک، محسن. (1400). تحلیلی بر علل تغییر جایگاه و کاهش کارکردهای اجتماعی مسجد در جامعه کنونی. فصلنامه اسلام و مطالعات اجتماعی، 8 (4)، 54-28.
  17. کورنگ بهشتی، سیامک، رشیدپور، علی، اعتباریان، اکبر و اسماعیل کاووسی. (1394). الزامات ارتقای فرهنگ قانون‌گرایی. فصلنامه تاریخ، 10 (38)، 75-49.
  18. گزارش نشست تخصصی اخلاق اجتماعی (1391). معاونت پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، گروه پژوهش‌های اجتماعی.
  19. گیدنز، آنتونی. (1387). دورکم. ترجمه یوسف اباذری. تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی. چاپ دوم.
  20. مجلسی، محمد باقر. (1404ق). بحارالانوار. بیروت: مؤسسة الوفاء.
  21. مجلسی، محمدباقر. (1362). بحارالانوار. تهران: دارالکتب الاسلامیه،.
  22. مردان‌پور، ناصر. (1380). نوجوانی و نقش نهادهای اجتماعی. فصلنامه مربیان، (3)، 83-61.
  23. مرشدلو، جواد. (1383). رویکردی تاریخی به اندیشه سیاسی هابز. فصلنامه تاریخ پژوهی، (20)، 50-33.
  24. مصباح یزدی، محمدتقی. (1378). فلسفه اخلاق. قم: انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
  25. موظف رستمی، محمدعلی. (1382). آیین مسجد. تهران: نشر گویه.
  26. نقدی، وحید. (1392). کندوکاوی در نظریه نظم اخلاقی با تأکید بر نظریه اجتماعی. مجله رشد آموزش علوم اجتماعی، (61)، 29-24.
  27. الولی، طه. (1409ق). المساجد فی الاسلام. بیروت: نشر دارالعلم للملایین.
  28. ویژه، محمدرضا. (1390). مبانی نظری ساختار دولت حقوقی. چاپ اول. تهران: انتشارات جنگل.
  29. یوسف‌زاده، حسن. (1390). اسلام، نظم و انضباط اجتماعی. چاپ اول. تهران: انتشارات فرهنگ، هنر و ارتباطات.

منابع انگلیسی

  1. Hayek, F. A. von (1979). Law, legislation, and liberty (Vol. III): The political order of a free people. The University of Chicago Press.
  2. Kelsen, H. (1982). The concept of the legal order. The American Journal of Jurisprudence, 27(1), 39-57.

Kurian, G. T. (2011). The encyclopedia of political science. Sage Publications (Note: Added