تحلیل شرط امکان تمتع از همسر در تحقق احصان زوجه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استاد تمام گروه حقوق جزا و جرمشناسی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران

چکیده

یکی از شرایط تحقق احصان که موجب تشدید حد زنا می‌شود امکان دسترسی شخص به همسرش می‌باشد به‌گونه‌ای که بتواند نیاز جنسی‌اش را برطرف سازد. فقها پیرامون وضعیت شرط مزبور در احصان زوجه اتفاق‌نظر ندارند. برخی معتقدند این شرط نسبت به زوجین به صورت یکسان اعتبار می‌شود، بنابراین زوجه نیز در صورتی واجد احصان تشخیص می‌شود که هر زمان بخواهد امکان نزدیکی جنسی با شوهرش را داشته باشد. در مقابل برخی معتقدند با توجه به این‌که چنین تکلیفی برای زوج وجود ندارد، احصان در زوجه به همین شکل محقق می‌شود که هر زمان مرد اراده‌ی نزدیکی با همسرش را نماید وی آمادگی آن را داشته باشد. موضع اخیر در ماده 226 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 پذیرفته شده است. نتایج تحقیق حاضر که به روش توصیفی تحلیلی سامان یافته نشان می‌دهد که نظریه برابری شرط امکان تمتع از همسر در خصوص زوج و زوجه از پشتوانه محکم‌تری برخوردار است و روایات ناظر بر احصان مقتضی چنین استظهاری هستند. از طرف دیگر دلایلی نظیر تحدید حق زوجه به نزدیکی در هر چهار ماه یک مرتبه، احادیث ناظر بر احصان مطلقه رجعیه و ضرورت صیانت از کیان خانواده هیچ‌کدام توانایی تخدیش در نظریه مختار را ندارند.

تازه های تحقیق

نتیجه‌گیری

۱. قدما شرط دسترسی به همسر جهت تحقق احصان در زنا را به طور یکسان نسبت به زوج و زوجه مطمح‌نظر قرار داده‌اند، لکن فقهای متأخر آن را نسبت به زوجه به گونه‌ای مضیق تفسیر نموده‌اند که به پذیرش نقشی منفعل برای وی انجامیده است. بنابر چنین برداشتی و بر خلاف احصان زوج، که تحقق آن مستلزم آن است که هر زمان اراده کند امکان نزدیکی جنسی با همسرش را داشته باشد، احصان زوجه به همین اندازه که هر زمان شوهرش تمایل به نزدیکی یابد، وی آمادگی آن را داشته باشد در این صورت محصن محسوب می‌شود حتی اگر زوج به امیال و نیازهای او توجه ننماید. برداشت مزبور از سوی قانون مجازات اسلامی در ماده ۲۲۶ پذیرفته شده است که با توجه به ضعف مبانی فقهی آن اصلاح آن پیشنهاد می‌شود.

۲. بررسی مدارک و ادله فقهی حاکی از نادرستی موضع متأخران است چرا که روایات تفاوتی در اشتراط امکان دسترسی زوجین به یکدیگر برای تحقق احصان قائل نشده‌اند.

۳. استدلال شده است که چون اختیار نزدیکی با زوج می‌باشد و چنین حقی برای زوجه که هر زمان اراده‌ی نزدیکی نماید به رسمیت شناخته نشده است، از ‌این‌رو نمی‌توان تمکن از دسترسی به همسر را همان‌گونه که در مورد شوهر لازم است برای زوجه نیز پذیرفت. استدلال مزبور مبتنی بر خلط میان ماهیت احصان و حقوق و تکالیف ناشی از ازدواج است که صحیح نیست چرا که ملازمه‌ای میان آن‌ها نیست چون احصان از آن جهت موجب تشدید مجازات است که فرد با وجود شرایطی که وی را بی‌نیاز از زنا نموده، مرتکب این عمل شنیع شود، از این رو مجرد ازدواج نمی‌تواند علت تامه در احصان باشد به همین سبب است که به طور نمونه داشتن همسر موقت هر چند نیاز جنسی شخص را برطرف سازد و یا داشتن همسری که تاکنون با او نزدیکی صورت نگرفته است نمی‌توانند محقِق احصان باشند، از این رو هر چند مبنایی را نیز بپذیریم که حق زوجه به نزدیکی را به یک مرتبه در طول چهار ماه محدود می‌داند، همچنان با این حکم منافاتی ندارد که احصان را به آن دسته از زوجینی انصراف دهیم که زوج فراتر از تکلیف خود تلاش می‌کند همواره به نیازهای زوجه‌اش توجه نماید. هر چند اصل تحدید حق زوجه به نزدیکی یک مرتبه در هر چهار ماه نیز پشتوانه‌ی محکمی ندارد و بنا بر قول قوی‌تر زوج مکلف است هر زمان که همسرش نیاز داشته باشد اجابت نماید، که با این مبنا اصل اشکال نیز سالبه به انتفای موضوع خواهد شد.

۴. دلیل دیگری که مخالفینِ نظریه برابری زوجین در شرط موضوعِ تحقیق بیان داشته‌اند اخباری است که دلالت بر بقای احصان در دوران عده در طلاق رجعی دارند، در حالی که در این دوره زوجین از هم جدا شده‌اند و اختیار رجوع به شوهر داده شده است. بررسی روایات نشان از مناقشه‌بردار بودن اشکال اخیر دارد زیرا با قطع‌نظر از اشکالات سندی چنسن روایاتی، از جهت دلالت نیز دارای اجمال بوده و حتی با صرف‌نظر از آن در مقام جمع آن‌ها با احادیثی که معیت زوج با زوجه و دسترسی زوجه به او را شرط احصان دانسته‌اند می‌بایست اطلاقات روایات مورد بحث را مقید به حالتی نمود که نشوز زوجه زمینه‌ساز طلاق شده که چنانچه تمکین نمایند، زوج نیز حاضر به ادامه زندگی زناشویی می‌باشد.

۵. آخرین وجهی که برای تمایز میان شرط تمکن از تمتع از همسر میان زوجین بیان شده است حکمت تشریع حد رجم در صیانت کیان خانواده از انحراف و فساد می‌باشد که بنابرآن نمی‌توان به مجرد این که زوج حاضر به نزدیکی با زوجه‌اش نباشد، زنای زوجه را غیرمحصنه دانست. در پاسخ به این تقریب نیز باید گفت تحدید طریق حفظ زندگی خانوادگی به سلب حیات زوجه‌ی زناکار غیرمنطقی است، هدفی که با روش‌های دیگر قابل تأمین است، و اساساً با چنین استحساناتی نمی‌توان تأکیدات فراوان شرع مقدس مبنی بر لزوم اتخاذ احتیاط در دماء را نادیده انگاشت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Analysis of the condition of the possibility of sexual intercourse with the spouse in order to fulfill the wife's Chastity (Ehsan)

نویسنده [English]

  • Ruhollah Akrami
Professor of Criminal Rights and Criminology, Faculty of Law, University of Qom, Qom, Iran
چکیده [English]

One of the conditions for the fulfillment of Ehsan, which increases the punishment for adultery, is the possibility of a person having access to his wife in such a way that he can satisfy his sexual needs. The jurists do not agree on the status of this condition in the Ehsan of the wife. Some believe that this condition is equally valid for the husband and wife, so the wife is also considered Muhsan if she can have sexual intercourse with her husband whenever she wants. On the other hand, some believe that since there is no such obligation for the husband, Ehsan is achieved in the wife in such a way that whenever a man has the will to have intercourse with his wife, she is ready for it. The recent view has been accepted in Article 226 of the Islamic Penal Code adopted in 2013. The results of the present study, which has been done by descriptive-analytical method, show that the theory of equality between husband and wife around the condition of the possibility of enjoying the spouse has a stronger basis, and the narrations related to Ehsan imply such an understanding. In addition, reasons such as the restriction of the wife's right to intercourse once every four months, the hadiths concerning The divorced woman who the man can take back to, and the necessity of protect the family unit, none of which have the ability to undermine the chosen theory.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ehsan
  • the wife'
  • s Chastity (Ehsan)
  • The condition of the possibility of sexual intercourse with the spouse
  • adultery punishable by stoning
  • adultery
ابن إدریس حلی، محمد. (۱۴۱۰ق). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
ابن زهره حلبی، سید حمزه. (۱۴۱۷ق). غنیه النزوع إلی علمی الاصول و الفروع. قم: مؤسسه امام صادق علیه‌السلام.
اردبیلی، احمد. (۱۴۰۳ق). مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
بحرالعلوم بروجردی، سیدمهدی. (۱۴۰۵ق). الفوائد الرجالیه. تهران: مکتبه الصادق علیه‌السلام.
برقی، أبوجعفر أحمد. (۱۳۸۳ق). طبقات الرجال. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
جبعی عاملی، زین‌الدین (شهید ثانی). (۱۴۱۳ق). مسالک‌الأفهام فی شرح شرائع‌الاسلام. قم: مؤسسه المعارف الإسلامیه.
حسینی شیرازی، سیدمحمد. (۱۴۰۹ق). الفقه: الحدود و التعزیرات. بیروت: دارالعلوم.
حسینی روحانی، سید صادق. (۱۴۱۲ق). فقه الصادق علیه‌السلام. قم: دارالکتاب.
حلی، أبومنصور حسن (علامه). (۱۴۱۳ق). مختلف‌الشیعه فی أحکام الشریعه. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
حلی، أبوالقاسم جعفر (محقق). (۱۴۰۸ق). شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام. قم: اسماعیلیان.
راغب اصفهانی، حسین. (۱۴۱۲ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دارالعلم.
سید مرتضی، علی بن حسین. (۱۴۱۵ق). الانتصار فی إنفرادات الإمامیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
شبیری زنجانی، سید موسی. (۱۳۸۰). کتاب نکاح: تقریرات خارج فقه. قم: مؤسسه پژوهشی رأی پرداز.
طوسی، محمدبن حسن (شیخ‌الطائفه). (۱۴۰۷ق). الخلاف. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
عاملی، محمد بن حسن. (۱۴۰۹ق). تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه. قم: مؤسسه آل‌البیت علیهم‌السلام.
فاضل اصفهانی، محمد. (۱۴۱۶ق). کشف‌اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
فاضل لنکرانی، محمد. (۱۴۲۲ق). تفصیل الشریعه: الحدود. قم: مرکز فقه الائمه الاطهار علیهم‌السلام.
کیدری، قطب‌الدین محمد. (۱۴۱۶ق). إصباح‌الشیعه بمصباح الشریعه. قم: مؤسسه امام صادق علیه‌السلام.
مجلسی، محمدباقر. (۱۴۰۴ق). مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول صلی‌الله علیه و آله و سلم. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
مدرسی، سید محمدتقی. (۱۴۳۰ق). فقه الحدود و أحکام العقوبات. قم: محبان الحسین علیه‌السلام.
مکارم شیرازی، ناصر. (۱۴۱۸ق). أنوارالفقاهه: کتاب الحدود و التعزیرات. قم: انتشارات مدرسه امام امیرالمؤمنین علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام.
مؤسسه آموزشی و پژوهشی قضا. (۱۳۹۰). گنجینه استفتائات قضایی. نسخه ۲.
موسوی اردبیلی، سیدعبدالکریم. (۱۴۲۷ق). فقه الحدود و التعزیرات. قم: انتشارات دانشگاه مفید.
موسوی خلخالی، سید محمدرضا. (۱۴۳۳ق). المعتمد فی القضاء و الشهادات و الحدود. بیروت: دارالتعارف للمطبوعات.
موسوی خویی، سیدابوالقاسم. (۱۴۲۲ق). مبانی تکمله المنهاج. قم: مؤسسه إحیاء آثار الإمام الخوئی ره.
موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا. (۱۴۱۲ق). الدر المنضود فی أحکام الحدود. قم: دارالقرآن الکریم.
موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا. (۱۴۰۹ق). مجمع‌المسائل. قم: دارالقرآن الکریم.
منتظری، حسین‌علی. (بی‌تا). کتاب الحدود. قم: دارالفکر.
نجفی، محمدحسن. (۱۴۰۴ق). جواهرالکلام فی شرح شرائع‌الاسلام. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.